Nederlandse zorgsector ronselt volop Vlaamse verpleegkundigen
Nederlandse zorginstellingen gaan steeds actiever op zoek naar Vlaamse verpleegkundigen. Het aanbod is aanlokkelijk, met onder meer een beter loon en een bedrijfswagen. “De werkomstandigheden in ons land moeten beter”, zegt vakbond Union4U.
In ons land is er momenteel een acuut tekort aan zorgpersoneel. In die mate zelfs dat vijf procent van de bedden op intensieve zorgen niet gebruikt kan worden, omdat er geen handen zijn om de zieken te verzorgen. Er was al een structureel tekort, dat door de coronacrisis en door uitval van het personeel alleen maar verergerd is. In die sowieso al moeilijke omstandigheden duikt nu mogelijk een bijkomend probleem op. “Nederlandse zorginstellingen zijn de laatste tijd zeer actief op zoek naar verpleegkundigen op de Vlaamse markt”, zegt Geert Berden, Vlaams woordvoerder van de verpleegkundige vakbond Union4U en tevens bestuurslid van meerdere verpleegkundige beroepsorganisaties. “Dat veel zorgverleners, zeker in Limburg, Antwerpen en West-Vlaanderen, de grens oversteken om te werken, is al jaren aan de gang. Maar nieuw is dat er nu nog intensiever geronseld wordt.” Ook in Wallonië doet zich momenteel een gelijkaardig fenomeen voor, vooral vanuit Luxemburg.
Die zoektocht verloopt onder meer via LinkedIn. Via dat platform sturen Nederlandse recruiters persoonlijke berichten naar Vlaamse verpleegkundigen. Daarin beloven ze onder meer een bedrijfswagen, een welkomstbonus van 1.500 euro en een salaris “dat hoger ligt dan in België.” “Een bedrijfswagen en een welkomstbonus, dat kom je bij ons zelden tegen”, zegt Berden. “Wie naar Nederland gaat, is als verpleegkundige sowieso beter af. De werkomstandigheden zijn er veel aangenamer. Zo zijn er meer verpleegkundigen voorzien per pa- tiënt. Uit onderzoek in veertien landen blijkt immers dat België op dat vlak zeer slecht scoort.”
Eén van de bedrijven die actief rekruteert op de Vlaamse markt is welzijnsorganisatie Envida, dat zich grotendeels richt op ouderenzorg en centra heeft in Maastricht, Eijsden, Margraten, Gulpen, Meerssen, Bunde en Ulestraten. In een vacature staat zelfs dat er expliciet naar Belgisch personeel gezocht wordt. “Er werken hier sowieso al veel Belgische mensen”, klinkt het bij het bedrijf. “De verdiensten zijn hier beter en het werktempo is aangenamer. Aangezien we niet ver van de grens zitten, is België voor ons een interessante markt. We plaatsen onze vacatures dan ook op de website van VDAB, maar gaan ook op zoek via Instagram, Facebook en LinkedIn.”
Aantrekkelijker
De Belgische markt afspeuren naar werkkrachten is voor buitenlandse instellingen voor alle duidelijkheid niet verboden. Volgens Berden is er dan ook maar één oplossing. “De overheid moet zorgen voor betere arbeidsvoorwaarden en aangenamere werkomstandigheden voor verpleegkundigen. Momenteel is de Nederlandse markt simpelweg aantrekkelijker voor wie in de grensregio woont.” In de Limburgse ziekenhuizen kort bij de grens blijft de impact van die wervingsactie voorlopig beperkt. “Ik weet dat die initiatieven bestaan, maar we zien nog niet massaal personeelsleden naar Nederland trekken”, zegt Hans Ramaekers van het Mariaziekenhuis Noorderhart in Pelt. Bij het ZOL in Genk en Maaseik vertrekt er af en toe wel iemand naar onze noorderburen. “Maar dat aantal is verwaarloosbaar”, zegt woordvoerder Jurgen Ritzen. “Er is momenteel zeker geen trend.” Ook bij de woonzorgcentra van Integro, onder meer in Neerpelt en Hamont-Achel, is er geen weet van een opvallend aanzuigeffect vanuit Nederland.
Volgens Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke is er eerder sprake van tweerichtingsverkeer. “Er zijn heel wat Euregio-projecten waarin wordt samengewerkt met Nederland om oplossingen te vinden voor de personeelsschaarste in de zorg”, zegt Beke. “Er zijn ook heel wat Nederlandse studenten die in Vlaanderen komen studeren en hier aan het werk blijven. Op zoek gaan naar werkkrachten over de grens gebeurt al jaren, maar nu de arbeidsmarkt onder druk staat, valt het misschien meer op.”
“500 euro per maand meer”
Lisa*, verpleegkundige op intensieve zorgen in een Limburgs ziekenhuis, zal weldra de overstap maken naar een gelijkaardige job in Nederland. Omdat haar werkgever nog niet op de hoogte is, doet ze haar verhaal anoniem. “Onder mijn collega's doen al langer verhalen de ronde dat de omstandigheden in Nederland beter zijn”, zegt Lisa. “Daarom heb ik besloten om daar ook eens te solliciteren. Ik contacteerde iemand die ik ken in dat ziekenhuis, en na de sollicitatieprocedure werd ik aangenomen. Ze zien Belgen daar heel graag komen, omdat de opleiding hier hoog aangeschreven is.”
Lisa zal voor haar nieuwe job een kwartiertje langer onderweg zijn. Maar voor het overige zijn er enkel voordelen. “Ik zal 500 euro netto meer verdienen per maand. Als grensarbeider moet ik nog een zorgverzekering nemen, dus dat moet je er dan wel aftrekken. Maar voor dat loon moet ik minder uren werken, namelijk 36 uur per week in plaats van 40. Ook de werkdruk ligt lager. In Nederland ben je op intensieve zorgen verantwoordelijk voor één of twee pa- tiënten, in België is dat twee à drie. Op een gewone afdeling is het verschil nog groter.”
*Lisa is een schuilnaam
© Thomas Jansen en Jozef Croughs
Reageer op dit bericht