Honderden mensen begraven in Minderbroederskerk

Tot 1796 zijn er ruim 600 mensen begraven onder de huidige Minderbroederskerk in Sint-Truiden. Dat nieuws ontdekte onze redactie toevallig, bij een bezoek aan de oudste minderbroeder van Sint-Truiden.

Midden maart trokken de laatste tien minderbroeders de deur van het klooster in Sint-Truiden  achter zich dicht. Geen roepingen meer en financieel niet langer houdbaar. Het was dus deels van moeten, ook voor pater Herman Hansen. De 92-jarige minderbroeder verblijft nu in een woonzorgcentrum in de stad. “Zelf heb ik 41 jaar in het minderbroederklooster gewoond, het is en blijft mijn thuis”, zegt Hansen ietwat weemoedig.“ Ik ben in 1953 aan mijn stagejaar begonnen en  in 1955 op missie naar Congo vertrokken. In 1975 werd ik terug geroepen naar het klooster in Sint-Truiden.”

Franciscus van Assisi stichtte 800 jaar geleden de orde van de Franciscanen of minderbroeders, die net als Franciscus ook een gelofte van armoede respecteren. Die acht eeuwen geschiedenis heeft Pater Hansen altijd gefascineerd. Hij is dan ook de grote bezieler en voorvechter van het huidige museum De Mindere. Met hart en ziel heeft hij alle stukken van de Vlaamse Minderbroeders naar Sint-Truiden weten te halen.

Eeuwenoud boek

En dat brengt ons bij een bijzonder boek, dat ons plots opvalt in zijn boekenkast. Opvallend omdat het eruitziet zoals een eeuwenoud boek eruit moet zien: handgebonden met bruin verkleurde bladeren en een sierlijk lettertype. In Franciscus Zonen te Sint-Truiden geeft minderbroeder Adolphus van Puymbrouck haarfijn de geschiedenis van de orde weer tussen 1220 en 1890. 

Heeft pater Hansen iets in het boek ontdekt dat hij nog niet wist? “Wat ik nu zal vertellen, heb ik nog nooit aan iemand verteld, omdat ik ook niemand in de problemen wil brengen. Maar toch is het belangrijk voor de stadsgeschiedenis, denk ik. Wacht even, ik lees een stukje voor. “Menig inwoner van Sint-Truiden...zal wellicht tot de stellige zekerheid komen, dat onder den vloer der kerk, waar hij bidden gaat, sedert meer dan eene eeuw, misschien zelfs twee of drie eeuwen, het stof zijner voorouders rust.” Een broeder-portier heeft dus dag na dag geregistreerd wie er onder  de kloosterkerk werd begraven. De eerste naam dateert uit 1266, de laatste uit 1796, toen Napoleon de privébegraafplaatsen heeft verboden. Het gaat over 500 tot 600 personen. Dat leert ons het Doodenboek dat in het laatste hoofdstuk van dit oude boek is overgenomen.”

Pater Hansen vermoedt dat het vooral om gegoede Truienaren gaat, die ook als weldoener hebben bijgedragen aan de bouw van de eerste Sint-Annakerk en later aan de Minderbroederskerk. Een oude pentekening laat ook een soort voorportaaltje naast de sacristie zien. “Dat gebouwtje intrigeert mij. Ik heb nooit de kans gehad om dit bij mijn voorgangers na te vragen. Was dit misschien de toegang om onder de grote kerk te geraken? Ik kan me moeilijk voorstellen dat bij elke begrafenis de kerkvloer werd opengebroken.”

De stad wil op de site straks een nieuw stadskantoor en een aantal verenigingen huisvesten. Om tot een ontwerp te komen, zal de stad straks de hele site in beeld brengen via fotogrammetrie. Door het gebruik van grote hoeveelheden foto’s, genomen vanuit alle mogelijke hoeken, kan zo de omgeving in 3D gereconstrueerd worden. Wie weet kan de stad op die manier ook het mysterie rond de toegang naar die begraafplaats ontdekken.

© Miranda Gijsen/Jozef Croughs